«Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία» – «Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά»!
25η Μαρτίου 2021 – Χαρμόσυνη μέρα ξημερώνει για το Έθνος μας.
Πανηγυρίζει η Πατρίδα μας για τα δύο «Χαίρε».
«Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία» – Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ μεταφέρει στην παρθένο Μαρία τη χαρμόσυνη αγγελία της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού και ότι αυτή θα γίνει η μητέρα Του. Ο λαός μας ταυτίζει το ευαγγέλιο της σωτηρίας του ανθρώπου με την επανάσταση, τη λύτρωση του Έθνους από τη μακρόχρονη σκλαβιά…
Ο αγώνας είναι εθνικοαπελευθερωτικός. Ξεκινά όταν το «εγώ» δίνει τη θέση του στο «εμείς». Προχωρούν με βαθιά την πίστη στο Θεό και το δίκαιο του αγώνα. Οι θυσίες πολλές, αλλά δε σκιάζονται! «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω» (αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης). Ο αγώνας τους έχει την ουσία και τις διαστάσεις ενός θαύματος. «Γιατί στο θαύμα κι όχι στη λογική χρωστάει την ανάστασή του το Γένος…» (στρατηγός Μακρυγιάννης). «Ο κόσμος, μας έλεγε τρελούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμεν την επανάσταση…»
«Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις… αλλά ως µία βροχή έπεσε σε όλους µας η επιθυμία της Ελευθερίας µας και όλοι και ο κλήρος και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν το σκοπό και εκάναμε την επανάσταση» (αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).
Κινδύνεψε η επανάσταση πολλές φορές. Όταν η διχόνοια η δολερή δηλητηρίασε τον αγώνα και «σκιά θανάτου» απλώθηκε στις πρόσκαιρα λευτερωμένες περιοχές. «… εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα δια τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ’ αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε έναν αρχηγό και μιαν κεφαλή. Αλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά τη γνώμην του…» (αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).
Όμως κανείς λαός δε μένει υπόδουλος όταν πάρει την υπέρτατη απόφαση να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει. «Η μεγαλοσύνη των λαών δε μετριέται µε το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα» (Κωστής Παλαμάς). Με αίμα και θυσίες η Πατρίδα λευτερώθηκε. Μια «φλούδα γης», μικρή στο χώρο, αλλά απέραντη στο χρόνο. «Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό, παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα και το φως του ήλιου» (Γεώργιος Σεφέρης).
Αυτόν τον αγώνα θυμόμαστε 200 χρόνια μετά. Τον τιμούμε κι εκφράζουμε το σεβασμό μας στους αγωνιστές, τον Κολοκοτρώνη, το ∆ιάκο, τον Παπαφλέσσα, τον Καραϊσκάκη, τον Ανδρούτσο, τον Υψηλάντη, τη Μπουµπουλίνα, τη Μαντώ, τον Κανάρη, το Μιαούλη και αναρίθμητους άλλους και άλλες, γνωστούς και ξεχασμένους – παραδείγματα άφθαστου ηρωισμού και αυτοθυσίας, που κράτησαν στην καρδιά τους άσβεστη τη φλόγα της λευτεριάς.
«Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά»!
Χρόνια Πολλά Ελλάδα…
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλογεί τη σημαία της Επανάστασης, 1865